خبرگزاری میزان:مطابق قواعد حقوقی مهر باید ارزش مالی داشته باشد. بنابراین آنچه را که فاقد ارزش مالی باشد نمی توان بعنوان مهریه تعیین کرد.همچنین از نظر شرع و قانون قابل نقل و انتقال و معامله باشد.
به گزارش خبرگزاری میزان، مطابق قانون مدنی کلیه شهروندان اعم از زن و مرد از اهلیت تمتع برخوردارند و اهلیت استیفا یعنی اعمال کردن این حق هم با شرایطی امکان پذیر است. بدین معنا که هر فردی می تواند مالک مال شود و هر گونه تصرفی را در امور مالی خود بکند مگر آنکه دیوانه، سفیه و یا غیر رشید باشد. از جمله این حقوق مالی مهریه است که عبارت از مالی است که مرد هنگام ازدواج با زن به او می دهد یا بر عهده او عندالمطالبه می ماند تا پرداخت گردد.
در حقوق ایران غیر از ارث دو منبع مالی ویژه برای زن پیش بینی شده که عبارتند از: مهر و نفقه.
مهر مالی است که به هنگام عقد نکاح مطابق ضوابط شرعی و قانونی از طرف مرد به زن پرداخت می شود. مهر عندالمطالبه است. یعنی به محض انعقاد عقد نکاح زوجه مالک مهر می شود و این مالکیت نسبت به نصف مهر مستقر و در نیمی دیگر متزلزل است.
مطابق قانون مهر انواع مختلف دارد که عبارتند از:
1-مهر السنه
2-مهر المسمی
3-مهر المثل
4-مهر المتعه
مهر السنه یا مهر محمدی، مهری است که پیامبر اسلام (ص) برای حضرت فاطمه (ع) مقرر کردند و آن عبارت از دویست و شصت و دو مثقال و نیم پول نقره مسکوک است.
مهر المسمی، عبارت از میزان مالی است که به عنوان مهر در عقد نکاح ذکر می شود و مورد توافق زوجین است.
مهر المثل، در عقد نکاح می توان مهر تعیین نکرد و زوجین می توانند پس از وقوع عقد با توافق مهر تعیین کنند. حال اگر قبل از تراضی برای تعیین مهر نزدیکی شود زوجه مستحق مهر المثل است و مهر المثل عبارت از مالی است که با در نظر گرفتن وضع خانوادگی و حال اقران و نزدیکان زوجه تعیین می شود.
مهر المتعه، چنانچه در عقد نکاح مهر تعیین نشود و زوج مصمم باشد که زوجه را قبل از نزدیکی طلاق دهد مقداری را به عنوان مهر تعیین و به زوجه پرداخت می کند و این مبلغ بستگی به وضعیت مالی زوج دارد.
بنابراین تعیین میزان مهر المثل به وضع خانوادگی زوجه و مهر المتعه به وضعیت مالی زوج بستگی دارد.
مطابق قواعد حقوقی موجود مهر باید ارزش مالی داشته باشد. بنابراین آنچه را که فاقد ارزش مالی باشد نمی توان بعنوان مهریه تعیین کرد. از نظر شرع و قانون قابل نقل و انتقال و معامله باشد. بنابراین نمی توان مشروبات الکلی یا حیوانات حرام گوشت مانند خوک را بعنوان مهریه تعیین کرد.
زوج مالی را می تواند مهر قرار دهد که خود مالک آن باشد. بنابراین اموال عمومی یا مال موقوفه را نمی توان مهر قرار داد.
ضرورتی ندارد که مهر حتما عین معین باشد بلکه انجام عمل یا حرفه آموزی یا تدریس هم می تواند مهریه باشد. مثل آموختن قرآن به زوجه یا آموختن رایانه به زوجه می تواند موضوع مهر باشد.
مهر در نکاح دائم و نکاح منقطع
در عقد نکاح دائم می توان مهر تعیین نکرد یا پس از وقوع عقد بر میزان مهر توافق کرد.به بیان دیگر عدم تعیین مهر در عقد نکاح دائم موجب بطلان عقد نخواهد بود. ولی در عقد نکاح منقطع مبنای وقوع عقد تعیین مهر است و عدم ذکر مهر در نکاح منقطع موجب بطلان آن خواهد بود.
حال در مواردی که مهر به پول رایج مملکت بوده باشد و طی سالها از قیمت آن کاسته شده باشد در راستای اجرای عدالت قضایی و مطابق نظر قانونگذار برای وصول آن به ترتیب زیر عمل می شود:
متوسط شاخص بهای سال قبل تقسیم بر متوسط شاخص بهای سال وقوع عقد و نتیجه بدست آمده ضربدر مبلغ مهریه مندرج در عقد نامه می شود. توضیح آنکه در صورت فوت زوج که در این حالت مهریه باید از ترکه وی پرداخت شود مبنای محاسبه تاریخ فوت خواهد بود.
ضمنا شاخص بهای سال های قبل و سال قبل از وصول از طرف بانک مرکزی تهیه و در اختیار قوه قضائیه گذاشته می شود و فهرست این شاخص ها به ادارات ثبت و دادگاه ها ارسال می شود و مبنای محاسبه قرار می گیرد.
لازم به ذکر است اجرای صیغه طلاق و ثبت آن منوط به تادیه حقوق شرعی و قانونی زوجه (اعم از مهریه و …) به صورت نقد است مگر در طلاق خلع و مبارات و یا رضایت زوجه یا صدور حکم قطعی اعسار زوج.
مهریه به دو طریق از طرف زوجه قابل وصول است:
1-از طریق مراجعه به دادگستری
2-وصول از طریق اجرای ثبت اسناد
در صورت مراجعه به دادگاه دعوی مطروحه دعوی مالی است. یعنی باید با توجه به میزان مبلغ مهریه مورد مطالبه تمبر قانونی ابطال کرد و ضمنا این دعوی در دادگاه خانواده قابل طرح است و تابع تشریفات دادگاه خانواده است.
چنانچه عقد نامه رسمی باشد، مهریه از طریق اجرای ثبت نیز قابل وصول است بدین صورت که زوجه به دفترخانه ای که ازدواج در آن واقع و به ثبت رسیده است رجوع و تقاضای وصول مهریه خود را می کند. از طرف دفترخانه مراتب به زوج ابلاغ و چنانچه زوج حاضر به پرداخت مهریه نباشد زوجه تقاضای اجرای مفاد سند ازدواج خود را در خصوص مهریه می کند.
چنانچه از طرف زوجه مالی از زوج معرفی شود که جزء مستثنیات نباشد مال معرفی شده از طرف اجرای ثبت به نفع زوجه توقیف می شود و چنانچه زوج فاقد مال بوده و لکن کارمند دولت باشد با تقاضای زوجه یک سوم حقوق وی تا پرداخت کل مهریه به نفع زوجه توقیف و به زوجه پرداخت می شود.
مهریه نیز مانند سایر حقوق مالی قابل نقل و انتقال قهری به ورثه است. بنابراین در فرض سئوال مطالبه مهریه به عنوان قسمتی از اموال برجا مانده از سوی ورثه زوجه به طرفیت ورثه زوج که اموال بر جا مانده را قبول کرده اند، در حدود اموال مزبور و به اندازه سهم آنان بلااشکال است.
سلام برهمکاران عزیزم مطالب به روز وخوب بودند با آرزوی ادامه این راه برای شما