بسم الله الرحمن الرحیم
به نام آن خداوندی که هم ایجاد وآفرینش نعمت ها و هم بقا و دوام نعمت ها هر دو در کف با کفایت حضرت اوست
اِهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقیِمَ
ما راه به راه راست رهنمون فرما.
دراین آیه، انسان از خداوند میخواهد که اورا به راه راست هدایت کند.ارتباط این دو آیه در آن است که بزرگ ترین یاری حضرت باری تعالی به بنده خویش ، ارائه راه جامعی است که اورا به سرای سلامت و سعادت رهنمود ساخته و از گمراهی و سردرگمی نجات بخشد. در واقع ، بیان (اِهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقیِمَ) بلافاصله پس از استعانت (اِیّاکَ نَسْتَعینُ)، آشکار ساختن این حقیقت است که بهترین و عالی ترین نیازی که می توان برای آن استعانت ورزید، هدایت است؛ اینکه انسان راه و حقیقت زندگی را بیابد و مسیر نیک روزی خویش را ، ورای مقولات مادی و دنیوی پیدا کند.
نکته دیگر درباره آیه این است که اگر انسان مسلمان در طول عمر خویش دعایی بر لب جاری نکند، هیچ ملامتی بر اونیست و عقوبت اخروی نیز در کارنامه اش ثبت نخواهد شد، اما تنها دعا و نیایشی که بر همه مسلمانان واجب است که ده مرتبه در شبانه روز آن را تکرار کنند، همین آیه شریفه (اِهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقیِمَ)است که جزئی است از سوره حمد و به فرموده رسول خدا صلی الله علیه واله
«لّا صَلَاهَ اِلَّا بِفَاتِحَهِ الْکِتَابِ»(بدون فاتحه الکتاب (سوره حمد)نمازی نخواهد بود)
این امر، نشانه اهمیت و جایگاه والای این دعا و مضمون مبارک آن است.
تفسیر مشکاه استاد محمدعلی انصاری ،جلد اول، ص دویست وهشتاد
ربنا:اِهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقیِمَ