سال روز سند رسمی و دفاتر اسناد رسمی برتمامی همکاران گرامی باد

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِذَا تَدَایَنْتُمْ بِدَیْنٍ إِلَى أَجَلٍ مُسَمًّى فَاکْتُبُوهُ وَلْیَکْتُبْ بَیْنَکُمْ کَاتِبٌ بِالْعَدْلِ وَلا یَأْبَ کَاتِبٌ أَنْ یَکْتُبَ کَمَاعَلَّمَهُ اللَّهُ فَلْیَکْتُبْ وَلْیُمْلِلِ الَّذِی عَلَیْهِ الْحَقُّ وَلْیَتَّقِ اللَّهَ رَبَّهُ وَلا یَبْخَسْ مِنْهُ شَیْئًا فَإِنْ کَانَ الَّذِی عَلَیْهِ الْحَقُّ سَفِیهًا أَوْ ضَعِیفًا أَوْ لا یَسْتَطِیعُ أَنْ یُمِلَّ هُوَ فَلْیُمْلِلْ وَلِیُّهُ بِالْعَدْلِ وَاسْتَشْهِدُوا شَهِیدَیْنِ مِنْ رِجَالِکُمْ فَإِنْ لَمْ یَکُونَا رَجُلَیْنِفَرَجُلٌ وَامْرَأَتَانِ مِمَّنْ تَرْضَوْنَ مِنَ الشُّهَدَاءِ أَنْ تَضِلَّ إِحْدَاهُمَا فَتُذَکِّرَ إِحْدَاهُمَا الأخْرَى وَلا یَأْبَ الشُّهَدَاءُ إِذَا مَا دُعُواوَلا تَسْأَمُوا أَنْ تَکْتُبُوهُ صَغِیرًا أَوْ کَبِیرًا إِلَى أَجَلِهِ ذَلِکُمْ أَقْسَطُ عِنْدَ اللَّهِ وَأَقْوَمُ لِلشَّهَادَهِ وَأَدْنَى أَلا تَرْتَابُوا إِلا أَنْتَکُونَ تِجَارَهً حَاضِرَهً تُدِیرُونَهَا بَیْنَکُمْ فَلَیْسَ عَلَیْکُمْ جُنَاحٌ أَلا تَکْتُبُوهَا وَأَشْهِدُوا إِذَا تَبَایَعْتُمْ وَلا یُضَارَّ کَاتِبٌ وَلا شَهِیدٌوَإِنْ تَفْعَلُوا فَإِنَّهُ فُسُوقٌ بِکُمْ وَاتَّقُوا اللَّهَ وَیُعَلِّمُکُمُ اللَّهُ وَاللَّهُ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ (٢٨٢)

اى کسانى که ایمان آورده اید! هنگامى که بدهى مدّت دارى (بر اثر وام یا معامله ) به یکدیگر پیدا مى کنید، آنرا بنویسید. و باید نویسنده اى در میان شما به عدالت (سند را) بنویسد. کسى که قدرت بر نویسندگى دارد، نباید از نوشتن خوددارى کند، همانطور که خدا به او تعلیم داده است . پس ‍ باید او بنویسد و آن کس که حقّ بر ذمّه او (بدهکار) است املا کند و از خدایى که پرورگار اوست بپرهیزد و چیزى از آن فروگذار ننماید. و اگر کسى که حقّ بر ذمّه اوست ، سفیه یا (از نظر عقل ) ضعیف و یا (به جهت لال بودن ) توانایى بر املا کردن ندارد، باید ولىّ او (بجاى او) با رعایت عدالت (مدّت و مقدار بدهى را) املا کند و دو نفر از مردان را (بر این حقّ) شاهد بگیرد و اگر دو مرد نبودند، یک مرد و دو زن از گواهان ، از کسانى که مورد رضایت و اطمینان شما هستند (انتخاب کنید) تا اگر یکى از آنان فراموش کرد، دیگرى به او یادآورى کند. و شهود نباید به هنگامى که آنها را (براى اداى شهادت ) دعوت مى کنند خوددارى نمایند. و از نوشتن (بدهى هاى ) کوچک یا بزرگِ مدّت دار، ملول نشوید (هر چه باشد بنویسید،) این در نزد خدا به عدالت نزدیکتر و براى اداى شهادت استوارتر و براى جلوگیرى از شک و تردید بهتر مى باشد، مگر اینکه تجارت و داد و ستد نقدى باشد که در میان خود دست به دست مى کنید که ایرادى بر شما نیست که آنرا ننویسید. و هنگامى که خرید و فروش (نقدى ) مى کنید، (باز هم ) شاهد بگیرید و نباید به نویسنده و شاهد (به خاطر حقّگویى ) زیانى برسد (و تحت فشار قرار گیرد) و اگر چنین کنید از فرمان خداوند خارج شده اید و از خدا بپرهیزید و خداوند (راه درست زندگى را) به شما تعلیم مى دهد وخداوند به هر چیزى داناست.(٢٨٢)