حسن بن مسعود، یکی از یاران مولانا امام هادی ( علیه السلام ) می گوید :
به محضر مولایم رسیدم، درحالیکه در آن روز، چند حادثه ی ناگوار برایم رخ داده بود.
انگشتم زخمی شده و شانه ام در اثر تصادف با اسب سواری صدمه دیده و در یک نزاع غیر مترقبه لباس هایم پاره شده بود.
به این خاطر با ناراحتی تمام در حضور حضرت گفتم:
عجب روز شومی برایم بود! خدا شرّ این روز را از من بازدارد.
امام هادی ( علیه السلام ) فرمودند :
ای حسن، این چه سخنی است که میگویی درحالیکه تو با ما هستی، گناهت را به گردن بی گناهی می اندازی! (روزگار چه گناهی دارد.)
با شنیدن سخن امام به خود آمدم و به اشتباهم پی بردم و گفتم :
آقای من، اشتباه کردم و از خدا طلب بخشش دارم.
امام ( علیه السلام ) فرمودند :
ای حسن روزها چه گناهی دارند که شما هروقت به خاطر خطاها و اعمال نادرست خود، مجازات می‌شوید، به ایام بدبین شده و به روز بد و بیراه می گویید!
به طور یقین، خداوند متعال پاداش می‌دهد و عِقاب می کند و در مقابل رفتارها در دنیا و آخرت مجازات می کند.
(بحارالانوار ؛ ج _ ۵۶، ص _ ۲ )
▪️شهادت جانسوز دهمین کوکب آسمان ولایت وامامت حضرت امام علی النقی (ع)رابه همه همکاران محترم تسلیتی وتعزیت عرض می نماییم.▪️
روابط عمومی کانون سردفتران ودفتریاران خراسان رضوی
